ربیع الانام

سلام عزززیزم
اگه پدر مادرا از بچگی اونقدر دور وبر بچه نپلکن که یه مقداری سختی وشکست را تجربه کنه بعدا توشکست های بزرگتر انقدر ضربه نمی خوره
چه اشکالی داره بچمون تو بازی با ما یبارم بازنده بشه

سلام
آخ آخ یاد ی خاطره افتادم … تابستون گذشته ی جشنواره بستکبال برگزار شده بود که دختر منم توش شرکت کرده بود . منتهی هر کدوم از شرکت کننده ها هفت ماه به بالا تمرین داشتند و دختر من فقط نزدیک به سه ماه … با این که برنده و بازنده اعلام نمی کردند ولی دختر من بعد از بازی و چشیدن شکست چنان گریه ای سر داده بود که بیا و جمعش کن …
چقدر بده بچه ها تحمل شکست را ندارند .
کاش راه حل ها ریز تر بود آدم بدونه چه بکنه

اممم حتمن پست خوبیه اما من رد میشم میرم بعدی :))‌ فقط عکسشو می بینم چون می دونی که خخخ

سلام. من مدام به بچه برادرم همینو می گم وقتی امتحانش رو میاره و توش غلط داره و ناراحته.
غلطا رو نگاه میکنم و میگم حالا اینو بهتر یاد گرفتی. این درستش چی میشه تا جواب میده میگم اینم همین طور و….
ممنون. عالی

احسنت
در وبلاگ ما نظر دهید
http://ivan.kowsarblog.ir/

سلام عزیزم خیلی جالب و کاربردی بود

دختر من که وقتی تو این موقعیت قرار می‌گیره یه روز کامل میره تو اتاق درم می‌بنده اصلا طاقت شکست نداره :((
خیلی هم باهاش صحبت می‌کنیم شاید هم اقتضای سنش!