بزرگترین اکتشاف برای من این بود که فهمیدم فرزندم یک مهمان است در خانه ام و روزی از خانه ام می رود.
روزها با سرعت عجیبی میگذرد و او به زودی از من جدا میشود…
به خودم گفتم: کدام مهمتر است؟ نظم خانه یا اینکه فرزندم به خوبی از من یاد کند؟
کدام مهمتر است.خانه یا اخلاق و روحیه و حسن تربیت فرزندم؟
چون دانستم که او مهمان خانه من است.
این باعث شد اولویتم را تغییر دهم،
بعد از این مهمترین چیز نزد من ،آرامش خاطر من و اوست….
شروع کردم به پیاده کردن نقشه ام، و طبعا مجموعه ی کمی از قوانین مهم را انتخاب کردم و خود را ملزم به اجرای آنها دانستم و مابقی چیزها را بدون هیچ قید و شرطی رها کردم.
از عصبی شدن و داد و فریاد زدن کم کردم و به آرامش رسیدم..
از وسواس هایم گذشتم و به خانه ای راضی شدم که مقداری بهم ریخته و نامنظم است و کمی شلختگی در آن به چشم می خورد …..
اما………فرزندی را تحویل گرفتم که آرامش دارد و از من وخشم هایم نمی نالد و رابطه ای قوی و زیبا بین ما حاکم گشته است…..
چون می دانم……
او مهمان زودگذر خانه من است.
کودک عزیزم امیدوارم مهمانی خانه من زیباترین مهمانی زندگیت باش
?????
پدر و مادر حرفه‌ای
بچه‌‌ی «باعرضه» بار می‌آورند
نه شاگرد اول.
برایشان مهم است
بچه راحت بتواند زیپ کاپشنش را بالا بکشد
و بند کفشش را ببندد.
وقتی سر جلسه‌‌ی امتحان، خودکارش ننوشت
اشکش در نیاید و راهی پیدا کند.
میوه‌هایی که مادر برایش می‌گذارد، توی کیفش نگندد.
وقتی معلمش یا ناظمش
دنبال داوطلبی می‌گردند
زیر میز قایم نشود.
غذا خوردنش که تمام شد
دل آدم به‌هم نخورد از دیدن ظرف غذایش.
وقتی بزرگتری خواست
از او سوال‌های اضافی بپرسد
راحت بپیچاندش.
وقتی تلویزیون نگاه می‌کند
انگشتش نیم‌متر توی حلقش فرو نرود.
پدر و مادر حرفه‌ای
یک‌جوری با بچه‌اش حرف می‌زند
که بچه، جواب دروغ نمی‌دهد.
اگر بچه میلش گرفت در حمام آواز بخواند و صدایش را رها کند،
پدرش توی ذوقش نمی‌زند
که «چه خبرته!».
وقتی یک بچه‌‌ی دیگر خواست توپش را به زور بگیرد
او ندهد، بهش بفهماند با زور نمی‌توانی، اما اگر دوست داری،
باهات بازی میکنم.
وقتی چیزی به نظرش نامعقول آمد
به هر که می‌خواهد باشد، اعتراض می‌کند.
اینها بچه‌‌ی باعرضه بار می‌آورند
تا به خاطر نیم نمره امتحانی
جلوی میز معلم
عجز و التماس نکند.
والدین گرامی اگه دوست دارید فرزندانی عالی داشته باشیدکه هیچ وقت به سمت اعتیاد،انواع بزهکاریهای اجتماعی و روابط نامشروع نرن ، حتما به راهکارهای زیر عمل کنید
1_همیشه فرزندت را با عنوان های محترمانه و عاطفی چون آقا، خانم و…صدا بزن
نرگس خانم، علی آقا، عزیز گلی مامان، فرشته کوچولوی من و…
2-حداقل روزی یکبار به فرزندت این جمله رادبگو: عزیز دلم من به وجودت افتخار میکنم.
3-به فرزندت بیشتر از یک مهمان احترام بگذار و برای شخصیتش ارزش قائل باش.
4-به فرزندت اعتماد کن تا هر چه را تو دوست نداری هیچ گاه انجام ندهد
5-قبل از همه چیز اختلافات خود را با همسرت در روشهای تربیتی رفع کن
6-بیشتر برای فرزندت و حرف زدن با او وقت بگذار و کمتر از کودک زیر هفت سالت دور باش
7-جلوی فرزندت رابطه ات با همسرت از همیشه بهتر باشد.
8-فرزندت را از صمیم قلب دوست بدار و این دوست داشتنت را همیشه ابراز کن
9-از سه سالگی به بعد کم کم مسئولیت های فرزندت را به خودش واگذار کن
10-سعی کن رابطه ی خود و خانواده ات را با خدا و دین مستحکمتر کنی.فرزندان دیندار و با عقیده کمتر مسیر زندگی را به سمت کارهای خلاف کج می کنند
11-اشتباهات فرزندت را ببخش و به او فرصت بازگشت بده تا محرم اسرارش باشی (حتی گاهی فرصت اشتباه کردن و ریسک کردن به اوبده)
12-هر روز با کودکت بازی کن.گاهی در میان بازی بلند بلند بخندید.
13-روزهای مشخصی را صرف پیاده روی بافرزندت کن
14-برای فرزندت مصداق واقعی صداقت.امانت داری.کنترل خشم و وفای به عهد باش
ارسال به تمامی مامان و باباهای پردغدغه و مهربون،
دکتر کریمی افشار
آخرین نظرات