امتحانات پایه ی سوم ابتدایی ام رو به پایان بود،شور و شوق وصف ناپذیری داشتم چون با تمام شدن فصل امتحانات و آمدن تابستان طبق سنت هر ساله با خانواده قرار بر این بود که راهی مشهد مقدس شویم و به زیارت امام مهربانیها برویم،الحمدلله امسال هم مثل هر سال، لطف حضرت شامل حالمان شد و توفیق زیارت بارگاه نورانی و ملکوتی اش را نصیبمان کرد.
در غروب یکی از روزهای گرم تابستان سوار بر قطار شدیم از خوشحالی در پوست خود نمیگنجیدم،سرانجام بعد از طی مسافتی طولانی اما شیرین و دلچسب،مامور قطار اعلان کرد مسافرین محترم تا دقایقی دیگر به ایستگاه مشهد میرسیم،بعد از پیاده شدن از قطار ،سوار بر تاکسی زرد رنگی که راننده ی آن،” حرم، حرم “میگفت شدیم و مستقیم به حرم رفتیم.
وقتی چشمم به گنبد زرد و طلائی حرم آقا افتاد به رسم ادب،با گذاشتن کف دست بر سینه ام سلامی خدمت حضرت عرض کردم “السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی”
از تاکسی پیاده شدیم و پدر به سمت در ورودی آقایان و من به همراه مادر از قسمت خواهران داخل حرم شدیم پس از خواندن اذن دخول،رواقها و صحن ها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتیم تا به حرم مشرف شدیم،زیارت نامه ای برداشتم و به همراه مادرزمزمه کردیم بعد از زیارت و خواندن نماز و دعا برای همه دوستانم و اونهایی که موقع آمدن التماس دعا گفته بودند ، برای پیدا کردن مسافرخانه ای جهت استراحت و اسکان ،قرار شد که برگردیم،کفشهایم را از داخل نایلون خارج کردم و مشغول بستن بندهایش شدم که یکی از این ماشینهای سفید زائر بر از مقابلمان عبور کرد ،آرزو داشتم که من هم سوار این ماشینها شوم ولی بر روی درب آن نوشته بود مخصوص حمل افراد سالخورده و ناتوان ،در همین افکار بودم که ناگهان یکی از آنها در چند قدمی ما ترمز زد راننده ی آن با لبخندی ملیح خطاب به من گفت میتونید سوار بشی دخترم،برای چند ثانیه ای مات و مبهوت و با چشمانی حیرت زده به راننده خیره شدم در دل گفتم وای خدای من یعنی میشه؟خوابم یا بیدار؟
ولی بیدار بودم بیدارتر از همیشه ،کَرم سلطان خراسان این بار هم شامل حالم شد.
سرم را برگرداندم و بار دیگر به گنبد و گلدسته ی حرم نگاهی کردم و با لبخند از امام مهربانیها تشکر کردم و بدون فوت وقت سوار شدیم و پرده ی زلالی از اشک، گنبد و بارگاه را پیش چشمم تار کرد.
زائر بَر
آخرین نظرات