ربیع الانام

گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟

گفتم: خدایا دلم را ربودند گفت: پیش از من؟

گفتم: خدایا چقدر دوری گفت: تو یا من؟

گفتم: خدایا تنها ترینم گفت: پس من؟

گفتم: خدایا کمک خواستم گفت: از غیر من؟

گفتم: خدایا دوستت دارم گفت: بیش از من؟  گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام ، تو من . . .

#و‌خدایی‌که‌به‌شدت‌کافیست
@khatekhoda

امتحانات پایه ی سوم ابتدایی ام رو به پایان بود،شور و شوق وصف ناپذیری داشتم چون با تمام شدن فصل امتحانات و آمدن تابستان طبق سنت هر ساله با خانواده قرار بر این بود که راهی مشهد مقدس شویم و به زیارت امام مهربانیها برویم،الحمدلله امسال هم مثل هر سال، لطف حضرت شامل حالمان شد و توفیق زیارت بارگاه نورانی و ملکوتی اش را نصیبمان کرد.
در غروب یکی از روزهای گرم تابستان سوار بر قطار شدیم از خوشحالی در پوست خود نمیگنجیدم،سرانجام بعد از طی مسافتی طولانی اما شیرین و دلچسب،مامور قطار اعلان کرد مسافرین محترم تا دقایقی دیگر به ایستگاه مشهد میرسیم،بعد از پیاده شدن از قطار ،سوار بر تاکسی زرد رنگی که راننده ی آن،” حرم، حرم “میگفت شدیم و مستقیم به حرم رفتیم.
وقتی چشمم به گنبد زرد و طلائی حرم آقا افتاد به رسم ادب،با گذاشتن کف دست بر سینه ام سلامی خدمت حضرت عرض کردم “السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی”
از تاکسی پیاده شدیم و پدر به سمت در ورودی آقایان و من به همراه مادر از قسمت خواهران داخل حرم شدیم پس از خواندن اذن دخول،رواقها و صحن ها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتیم تا به حرم مشرف شدیم،زیارت نامه ای برداشتم و به همراه مادرزمزمه کردیم بعد از زیارت و خواندن نماز و دعا برای همه دوستانم و اونهایی که موقع آمدن التماس دعا گفته بودند ، برای پیدا کردن مسافرخانه ای جهت استراحت و اسکان ،قرار شد که برگردیم،کفشهایم را از داخل نایلون خارج کردم و مشغول بستن بندهایش شدم که یکی از این ماشینهای سفید زائر بر از مقابلمان عبور کرد ،آرزو داشتم که من هم سوار این ماشینها شوم ولی بر روی درب آن نوشته بود مخصوص حمل افراد سالخورده و ناتوان ،در همین افکار بودم که ناگهان یکی از آنها در چند قدمی ما ترمز زد راننده ی آن با لبخندی ملیح خطاب به من گفت میتونید سوار بشی دخترم،برای چند ثانیه ای مات و مبهوت و با چشمانی حیرت زده به راننده خیره شدم در دل گفتم وای خدای من یعنی میشه؟خوابم یا بیدار؟
ولی بیدار بودم بیدارتر از همیشه ،کَرم سلطان خراسان این بار هم شامل حالم شد.
سرم را برگرداندم و بار دیگر به گنبد و گلدسته ی حرم نگاهی کردم و با لبخند از امام مهربانیها تشکر کردم و بدون فوت وقت سوار شدیم و پرده ی زلالی از اشک، گنبد و بارگاه را پیش چشمم تار کرد.

سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی

((مَرحَباً بِکَ یا أبَاالقاسِمِ أنتَ وَلِیُّنا حَقاً)) ای ابوالقاسم ! خوش آمدی، تو حقیقتاً دوستدار ما هستیاین استقبال گرم امام هادی (ع) از مرد بزرگی است که وقتی خدمت امام می آمد ادب و تواضع تمام وجودش را فرا می گرفت. یکی از آن مردانی که خلق و خویش مایه افتخار 4 امامی بود که محضر مبارکشان را درک کرده بود.

او از نسل امام حسن مجتبی(ع) بود و به همین خاطر او را عبدالعظیم حسنی می گویند.  

خانه اش در عراق بوده اما مزارش در شهر((ری)) است. زیرا حتی تقیه نیز نتوانست محبتش به خاندان رسول الله را پنهان نماید.  
چینن شد که به دستور پیشوای دهم امام هادی (ع) برای حفظ جان روانه ری شد. و همانجا در گذشت. 
سید الکریم در علم و اخلاق و دیانت و ارادت به پیشوایان معصوم به مرتبه ای رسیده بود که امام هادی‏ علیه السلام به مردی از اهالی ری فرمودند: 

((أما إنَّکَ لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظیم عِندَکمُ لَکُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ‏علیه السلام)) اگر قبر عبد العظیم را در شهر خود زیارت کنی ، چنان است که گویی امام حسین‏ علیه السلام را زیارت کرده ‏ای


تو چه کردی که تو را نام نهادند: کریم 
مثل بابات حسن، مرتبه دادند: کریم 
تو چه کردی که همه در عوض کرب و بلا 
به روی خاک حریم تو فتادند، کریم 
آنچنان مرتبه ای داد به تو هادی دین 
که به کس غیر تو این جاه ندادند، کریم 
آن کسانی که ز طومار حسین جا ماندند 
شب جمعه، حرمت، خیرالعبادند، کریم 
پوریا باقری 

# تربیت_ فرزند
#فرصت_جبران_اشتباه

از دوازده تا هجده سالگی فرصتی پیش می اید که جبران اشتباه دوازده سال اول زندگی فرزندمان را بکنیم و آن این است اجازه دهیم نوجوانمان با ما و مخصوصا با همسالانش حرف بزند.

بچه ها از ١٢ سالگی اگر روزی ٥ ساعت حرف نزنند سالم به ٢٢ سالگی نمیرسند. حرف زدن با دوستانشان بسیار مهم است تا تمام حرفهای اشتباه ما در ١٢ سال اول از ذهنشان خارج شود.

گوش شنوا باشید.

? ? تربیت فرزند ? ?
sapp.ir/tarbiyat